Lieve allemaal,

Inmiddels ben ik alweer 2 maanden aan de andere kant van de wereld! Sinds ik “echt” aan het reizen ben gaat de tijd zó snel. De afgelopen drie weken zijn voorbij gevlogen.

Eerst ben ik met de bus naar Pokhara gegaan, waar ik direct na aankomst Philippine tegen het lijf liep, die ook in hetzelfde gastgezin had verbleven in Kathmandu. Samen besloten we een 5-daagse trekking te gaan doen (Poonhill) en wauw wat een ervaring was dat! Ik denk de vetste tot nu toe. We hebben duizenden traptreden beklommen, maar uiteindelijk werd dit wel beloond toen we het hoogste punt bereikt hadden: Poonhill (3210 meter). Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht over de Annapurna regio. De uitzichten tijdens de tocht waren echt bizar, zo mooi dat je het niet eens op de foto kreeg. De nachten waren koud (beneden vriespunt), maar het was alles meer dan waard. Veel mensen hadden een gids en een porter. Die porters droegen soms wel 3 enorme backpacks tegelijk, echt ongelofelijk. Wij droegen uiteraard onze eigen spullen, we hadden één kleine tas en één backpack en wisselden af. We kwamen ook regelmatig oude vrouwtjes tegen die op hun slippertjes de berg beklommen met een mand vol spullen op hun rug.. Een andere manier voor het vervoeren van spullen was door middel van ezels die de eindeloze trappen omhoog klommen, eigenlijk heel sneu om te zien.
Op de laatste dag begon de vermoeidheid wel toe te slaan en ontstonden verschillende pijntjes. Helaas heb ik nog steeds problemen met mijn achillespees wat niet over wil gaan, maar goed even aankijken.

Terug in Pokhara hebben we onszelf laten trakteren op een heerlijke massage. Nouja, heerlijk... We hadden teveel spierpijn om het echt fijn te vinden haha. Maar ach als het maar effectief is hè. En daarnaast was het voor het goede doel, want we werden gemasseerd door blinde mensen. Het doel van de organisatie “Helping Hands” was het creëeren en stimuleren van opleidingsplekken en werkgelegenheden voor blinde mensen.

In Pokhara heb ik een heel aantal leuke, lieve mensen ontmoet met wie we een aantal dagen optrokken. Ik ben wezen paragliden, wat een enorm vette ervaring was! Ik vond het helemaal niet eng, al is het wel even een gekke ervaring als je een berg af moet rennen zonder te stoppen bij de afgrond. En ja lieve mensen: ik ben nog steeds heeeeel! Ik zal het meteen maar even afkloppen. Hoeveel mensen de afgelopen tijd wel niet gevraagd hebben wat er mis met me is, bedankt voor het vertrouwen! Haha.
Helaas had het paragliden een vervelend einde, al heb ik het overgeven gelukkig uit kunnen stellen toen ik weer met beide benen veilig op de grond stond. Daarna werd ik helaas echt ziek, waarschijnlijk voedselvergiftiging, maar ach je wereldreis is niet compleet zonder ook dit een keer meegemaakt te hebben.

Pokhara is echt een heerlijke plek om vakantie te vieren. Het is een stuk rustiger dan kathmandu (vooral qua verkeer) en veel minder stof. Sommige dagen genoten we gewoon van lekker eten in het zonnetje met goede gesprekken. Andere dagen gingen we erop uit om de omgeving te ontdekken. Vanaf het Phewa Lake heb je een prachtig uitzicht op de bergen en hier kun je ook leuk in een bootje op het meer dobberen.
Verder heb ik de Peace Pagoda bezocht, de tempel bovenop de berg. Op de de terugweg dacht ik laat ik een andere weg nemen, want 2x dezelfde weg kan natuurlijk niet. Het leek een goed plan, totdat het pad ophield en ik gedwongen was om door de jungle heen te gaan waar ik me kapot geschrokken ben door de apen die opeens opdoken, maar wel weer een ervaring rijker!

De kerstdagen heb ik doorgebracht in Chitwan bij een Nepalese familie die er alles aan deden om mij een fijne tijd te geven. De zoon van het gezin heeft me rondgeleid achterop de motor, wat wel een hele vette ervaring was. Ik heb zijn héle familie ontmoet, waarbij telkens een fotoshoot volgde en ja zoals jullie weten ben ik daar natuurlijk dol op. Kerst heb ik niet echt gevierd, want dat kennen ze hier niet. Ik heb het ook gelukkig niet echt gemist, omdat je door het mooie weer en de andere cultuur niet echt een kerstgevoel hebt. Natuurlijk wel even met het thuisfront gebeld :) We zouden eigenlijk een jungle safari doen, maar helaas doordat Nepalezen het niet altijd nauw nemen met de tijd waren we 2 uur te laat en heb ik weinig gezien. Maar ach, een extra reden om ooit naar Afrika te gaan denk ik dan maar.

De busrit terug naar Kathmandu was een feestje. Eerst stonden we 3 uur vast vanwege werkzaamheden, met twee kotsende vrouwen voor me en huilende kindjes achter me. Daarna vervolgde de weg, al kon je het niet echt een weg noemen aangezien de weg meer uit gaten bestond dan weg. Na een tijdje kwam de kotsende vrouw naast mij zitten, waardoor ik heeeel blij was dat we na 10 uur eindelijk in kathmandu aankwamen.

De laatste dagen in Kathmandu zijn gevuld met de was doen, kaartjes schrijven (met de hoop dat ze aankomen), souvenirs shoppen en chillen met mensen die ik in Pokhara ontmoet heb. Morgen ga ik oud & nieuw vieren, al zal ik het niet te bont maken aangezien mijn vlucht naar Thailand 1 januari gaat. Die mag ik natuurlijk niet missen, want ik ga eindelijk Iris en Anna zien, jaaaaaaa zoveel zin in! Kunnen we in Bangkok nieuwjaar nog maar eens extra vieren.

Waauw, wat zijn de afgelopen 2 maanden snel gegaan en wat is het gek om afscheid te nemen van Nepal. Wat heb ik genoten van de prachtige uitzichten, de lieve, gastvrije mensen en de mooie ontmoetingen. Ik ga zelfs de chaos en het stof van kathmandu missen, het maakt Nepal tot Nepal, een prachtig land waar ik zeker nog een keer terug ga komen.

Ik ga proberen om foto’s up te loaden op Facebook en voor wie het leuk vindt om mij te volgen, dat kan met Polarsteps:
https://www.polarsteps.com/EllenBreedveld. Dit kan via een App op je telefoon of op je computer.

Lieverds, een hele goede jaarwisseling en alle goeds gewenst voor het nieuwe jaar! Mede door al mijn ervaringen hier ben ik mij nog meer bewust van hoe dankbaar ik mag zijn (en ben) met zo’n lieve vriend, familie en vrienden om me heen. Ik ben blij met jullie! Tot snel :)

Knuffel, El